Siku zote Musa alikuwa kijana mwenye uchapa kazi kutoka Moshi mjini. Alikuwa na duka dogo la vifaa vya ujenzi — misumari, nondo, mabati, saruji na vifaa vingine vidogo. Tangu alipolianzisha, aliamini kwamba angeinuka haraka na kuwa mmoja wa wafanyabiashara wakubwa wa mji huo. Lakini miaka ikapita bila mafanikio aliyotarajia.
Kila siku Musa alilifungua duka alfajiri, akihakikisha kila bidhaa ipo sehemu yake. Wateja walipita, wengine waliuliza bei, lakini wengi walikwenda bila kununua. Mara nyingi alihesabu fedha jioni na kugundua hana faida yoyote. Wakati mwingine hata kulipa kodi au kuongeza mzigo ilimlazimu kukopa kwa rafiki au ndugu.
Hali ilivyozidi kuwa ngumu, ndivyo presha ilivyoongezeka. Marafiki zake waliokuwa na biashara ndogo ndogo walikuwa wakipiga hatua, wengine wakifungua matawi mapya. Lakini kwa Musa mambo yalikuwa yaleyale mwaka hadi mwaka. Alianza kujiona kama aliyelaaniwa au ambaye bahati inamkwepa kila hatua.
Wakati mwingine alikaa dukani kwa masaa kadhaa bila hata mteja mmoja. Aliwaza mara nyingi kama aachane kabisa na biashara hiyo na kujitafutia ajira nyingine mjini Arusha au Dar. Lakini moyoni hakutaka kukubaliana na kushindwa; biashara yake ndiyo ilikuwa ndoto yake ya muda mrefu. Soma zaidi hapa
