Nakumbuka siku ambayo maisha yangu yalibadilika ghafla, na hadi leo majirani wangu bado wananiangalia kwa macho ya mshangao na hofu. Ilikuwa usiku wa manane, na mimi nikiwa nimevaa kanga ya kulalia, nilikuwa jikoni nikichemsha wali na supu ya kuku. Nilihisi kama mtu yuko pale nami lakini hakuna kiti kilichosogea, wala mlango haukufunguka.
Sauti ya kiume, tulivu lakini yenye mamlaka, ilinong’ona masikioni mwangu, “Hakikisha unaweka pilipili, kama nilivyopenda zamani.” Nilishikwa na bumbuwazi. Sikuwahi kuishi na mwanaume ambaye anapenda pilipili namna hiyo, lakini sauti hiyo ilihisi kama ya mtu niliyemfahamu. Niliendelea kupika, nikihisi joto la uwepo wa mtu nyuma yangu, ingawa nilipogeuka, hewa tu ndiyo iliyoigusa shingo yangu.
Kama kawaida, majirani wa Kenya huwa hawalali mapema, na mmoja wao, Mama Akinyi, alikuja kuomba chumvi. Aliponiona nikiongea peke yangu jikoni, uso wake ulipauka. “Wewe unajua unampikia nani, eeh?” aliniuliza kwa sauti ya chini.
Nilipotikisa kichwa, akanong’ona, “Huyo ni roho ya marehemu Otieno. Alikufa miaka kumi iliyopita, na alikufa na njaa baada ya kuvamiwa sokoni.” Nilidhani anatania, lakini alivyonionyesha picha yake kwenye simu yake, miguu yangu ililegea. Sauti niliyoisikia na uso huo vililingana kabisa. Soma zaidi hapa
